23 september 2021. Vaccinazi-bus 63 rijdt het schoolplein op.
23 september 2021. Vaccinazi-bus 63 rijdt om 9.36 uur het schoolplein van de Regenboog op.
Groep 3 met aan het hoofd juf Petra wachten de chauffeur en de twee GGD-vrijwilligers al op.
De kleintjes zingen liedjes en klappen driftig in hun handjes. Marieke kietelt Jason in zijn zij. Deze voelt het niet eens. Zo zenuwachtig is hij voor de prik. Jason haat naalden en ziekenhuizen. Dat heeft ie al teveel en te vaak gezien in zijn nog jonge leventje…
Maar de juf heeft toch echt gezegd dat het voor een goed doel is. Jasons ouders hadden zo hun twijfels, net als acht andere ouderparen overigens. Maar goed, ze wilden niet dat hun kind een buitenbeentje zou worden. Het zwarte schaap in dit kleine dorp waar ze pas woonden.
En juf Petra had hun het spreekwoordelijke laatste zetje gegeven. Al hun twijfels verwezen naar wappie-land. Zij zou het toch wel weten? Of… Nee, het onderbuikgevoel werd verbannen naar het rijk der irreële angsten. Juf Petra had gelijk: we doen het voor de ander… Niet-doen is asociaal. Bijna crimineel… En wie wil er nou een crimineel zijn? Toch?
De kinderen gaan één voor één naar binnen. Juf Petra begeleidt ze allemaal. De één houdt zich kranig; de ander laat toch een traan. Maar de experimentele gentherapie-spuit verdwijnt bij alle kindjes in de huid om zijn chemische goedje achter te laten. Luid applaus volgt.
Ze krijgen op de koop toe allemaal een presentje uit de grote grabbelton. Op één na: Joris.
Joris mag geen spuit van zijn ouders. Joris wil ook geen spuit. In de pauze is hij alleen. Al maanden. Joris’ ouders zijn anders. Zij zien niets in deze hele vaccinazi-campagne. En dat hebben ze de laatste tijd een ieder die het horen wil, kenbaar gemaakt.
Alleen Jason komt vragen of Joris mee wil voetballen. Maar de blikken van de andere jongens uit zijn klas zeggen Joris genoeg: hij bedankt vriendelijk….
Prikbussen…. Voor kinderen die niets te vrezen hebben van Corona. Die niemand a-symptomatisch zullen en kunnen besmetten. Voor wie de ‘bijwerkingen’ van het chemische goedje wel eens zware gevolgen zouden kunnen hebben voor hun gezondheid. Blijvende schade…
Experimenten op kinderen… Uitsluiting… Ouders, gaan we dit echt laten gebeuren?!?!
Nog niet zo lang geleden gingen kinderen al zingend, met het volste vertrouwen in hun volwassen begeleiders, treinen in. Bestemming: Polen.
Gaan we ze nu de bussen van Hugo insturen?!
Gaan we dit echt doen?!? Echt?
Ik weet dat het gaat gebeuren. En toch… Toch kan ik het niet geloven….
Wanneer gaat de geschiedenis nou eens echt tot het verleden behoren?
Mario Borzic
