Bezorgde moeder (zoon S. van 12 jaar)

Mijn zoon is net een week 12 jaar en gaat voor de eerste keer naar het voortgezet onderwijs in corona tijd, alles is nieuw, spannend dus. Dan al na een paar weken komen er geruchten dat er een dringend mondkapjes advies komt. Het blijft een advies! Ik besluit school te bellen hoe zij hier mee om gaan. Hij mag gewoon op school komen zonder mondmasker, geen probleem werd mij verteld. Echter de volgende dag heeft mijn zoon de eerste 2 uur gymles in de sporthal op een andere locatie. Hij belt me voor de les half in paniek op dat alle leerlingen een mondmasker bij zich hebben en zeggen dat het verplicht is. Ik vertel hem dat ik contact met school heb gehad afgelopen vrijdag en dat het een advies is en dus helemaal niet verplicht. Hij is gerustgesteld en begint aan de gymles. Veel telefoontjes volgen, fijne gesprekken maar ook gesprekken die verwijtend overkomen. “Uw zoon is loyaal naar u als ouders toe en zit in een loyaliteitscrisis, daarom draagt hij geen mondmasker”. Als ik deze aanname hoor begin ik te koken. Dus al die andere kinderen die met mondkapjes lopen zitten dus ook met een loyaliteitscrisis omdat zij wel een mondmasker op doen. Dus, dat mijn zoon uit eigen beweging het gewoon echt niet fijn, prettig, benauwend vindt om een mondmasker te dragen, dit gegeven bestaat gewoon niet.

Bijna 2 weken is hij thuis geweest, hij voelt zich niet veilig op school. 2 weken waarin hij niet is begeleid door school, wellicht omdat ik hem ziek heb gemeld. Online lessen zoals die in het voorjaar werden gegeven kunnen nu ineens niet meer gegeven worden? De apparatuur die er voor nodig is, is te duur….? Na anderhalve week hebben we gesprek met de mentoren. Omdat mijn zoon zo stellig zijn eigen waarden blijft volgen, wat wij als ouders ongelooflijk krachtig vinden van hem, vermoeden we (sinds het voorjaar) dat er autisme mee speelt en geven dit aan de mentoren aan. Er word afgesproken dat alle leerkrachten worden ingelicht dat onze zoon geen mondkapje draagt en men hem er niet mee lastig moet vallen en hem in zijn waarde moet laten. We bespreken dit thuis met onze zoon en hij is enigszins gerustgesteld en heeft zin om de volgende dag te proberen naar school te gaan.

De volgende dag (donderdag voor de herfstvakantie) staat hij op het punt om naar school te gaan, jas aan, rugzak om en toen brak hij. Hij durft niet, huilen, zoveel verdriet. Zo sneu. Mijn moederhart breekt. Uiteraard laten we hem deze dag thuis. De volgende dag wil hij het proberen omdat wij als ouders erachter kwamen dat hij een kort rooster heeft waarin hij maar 2 keer van lokaal hoeft te verwisselen en dus maar 2 keer geconfronteerd wordt met al die jongeren met mondmaskers op. Verdorie komen we er s’ morgens achter dat hij een ander rooster heeft en dus toch vaker van lokaal moet wisselen. Echter onze dappere zoon besluit toch te gaan. Het 1e, 2e en 3e uur gaan goed totdat hij het vierde en laatste uur muziekles heeft. Hij wordt door de leerkracht geweigerd deel te nemen aan de les en moet bij de conciërge een mondmasker halen. Hevig overstuur komt hij bij de conciërge en vertelt dat hij echt geen mondmasker op wil. De conciërge haalt zijn mentor erbij en samen met mijn zoon gaat hij naar de leerkracht van de muziekles en mag onze zoon uiteindelijk wel zonder mondmasker aanwezig zijn bij de les.
Gelukkig heeft onze zoon de week erna herfstvakantie zodat hij even adem kan halen. De weken na de herfstvakantie wordt onze zoon iedere keer geconfronteerd met vervelende gebeurtenissen. Hij wordt uitgescholden door medeleerlingen die het maar raar vinden dat hij geen mondmasker draagt “sterf door corona”. Nu de mondkapjes plicht eraan zit te komen belanden we weer in de volgende wagon van verstikking. Om moedeloos van te worden.

Contact gezocht met de huisarts, tsja ook bij de huisarts worden we nu buitengesloten, we mogen er niet komen zonder mondmasker. Contact gezocht (op aanraden van de huisarts, dat dan wel weer) met het WMO-zorgloket jeugd of er met spoed gekeken kan worden naar onze zoon. Eigenlijk met het doel om hem een stempel opgedrukt te krijgen zodat hij geen mondmasker hoeft te dragen, want sommige doelgroepen zijn immers gevrijwaard van deze mensonterende mondmaskerplicht. Dit wil ik dus voor elkaar krijgen, onze zoon heeft er nu minder moeite mee dat al die anderen wel een mondmasker op moeten (tenminste zoals het er nu naar uit ziet). Wordt vervolgd.