H.B. (ouder)

Wij hebben een zoon met autisme van 16 jaar en een dochter op het vwo van 14 jr. Mijn dochter was de enige van haar school die weigerde een mondkapje te dragen. Na twee weken thuis, kregen wij een gesprek (met locatiedirecteur en hoofd van afdeling vwo), want al deed ze mee met online lessen, toch vonden ze dat ze naar school moest. Afgesproken dat ze een tomatennetje en/of knoflooknetje op mag, uit protest, want iedereen hoort te weten dat dit net zomin helpt. Eén lerares heeft mijn dochter asociaal genoemd, die docente heeft zelf astma en is bang. Sindsdien was de sfeer in de klas volgens onze dochter verandert. Twee klasgenoten hebben haar gepest omdat zij zich volgens hen helemaal niet houdt aan de coronamaatregelen… Onze zoon zou met stage er 1 op moeten, dus hij loopt geen stage meer. Hij heeft geen goede connectie met z’n lichaam, zo is hij al een keer zijn nagel verloren, zonder dat hij het door had. Dus ik vertrouw het niet, afgezien dat hij het ook echt niet wil. Al zit hij op een speciale school (VSO), zijn docenten houden geen rekening met deze kinderen. Zij dragen over het algemeen zo’n stoffen ding. In plaats van dat ze op z’n minst doorzichtige halve kapjes dragen. Deze moet hij ook met koken op, helaas. Onze kinderen voelen zich buitengesloten, omdat zij niet geloven in de coronamaatregelingen. Wij proberen ze zoveel mogelijk moed in te praten. Steun en liefde te geven. Ze te vertellen dat er echt bange mensen zijn, die wel zich aan de maatregelingen houden. De lockdown maakt het moeilijk voor mijn dochter qua kwaliteit van de online lessen, heel vervelend. Maar het ergste is natuurlijk dat er inderdaad een gedragsverandering wordt verwacht. De jeugd die nog jonger is, hoe groeien deze op? Wij hebben zoveel zorgen over de toekomst.