M. vd L. (moeder)

Mijn 12 jarige dochter is al sinds mondkapjes een ‘dringend advies’ waren er tegen. De eerste dag was heel moeilijk, ik had haar weggebracht en nog even buiten gewacht. Na 15 minuten kwam ze overstuur naar buiten. Bij de ingang was het goed gegaan, maar een docent vond het nodig aan te geven dat ze een mondkapje op MOEST. Wij hebben toen contact opgenomen met de mentor en die heeft het recht gezet. Mijn dochter is toen 2 weken redelijk probleemloos naar school gegaan. Toen kwam in de herfstvakantie de email met ‘mondkapjes verplicht’. We hebben meteen gemaild met de schooldirecteur maar die hield voet bij stuk. Onze dochter ook; in een gesprek met de afdelingscoördinator gaf ze aan dat ze het heel jammer vond, maar ze wilde nog steeds niet. Nu zit ze al ruim 3 weken thuis. Ze volgt keurig al de lessen online, maar heeft de projectwerk gemist. Ze mag op school geen toetsen maken, dan moet ze een mondkapje op. Ze heeft het af en toe best moeilijk, maar is heel sterk. Wij hebben aangegeven dat als het niet gaat ze gewoon met mondkapje mag. Maar ze is enorm stellig. En stiekem zijn we daar trots op. Voor onze dochter zou het goed zijn met andere “weiger pubers” in aanraking te komen. Dat zou de eenzaamheid wellicht verzachten.