R.D. (ouder)
De kinderen mogen weer naar (basis) school. Wat een stress en tweestrijd heb ik gevoeld in de dagen voor maandagmorgen omdat ik het absoluut niet eens ben met de enorme hoeveelheid regels in de nieuwsbrief die daarop volgde. Overwogen om mijn zoon thuis te houden, dat is de eerste reactie van een moeder als je in de stress schiet ten opzichte van je kinderen, maar wat doet DAT met jouw kind, thuishouden? Alle vriendjes mogen naar school en hij niet? Uren heb ik gewandeld en gepiekerd over de mondkapjes (buiten) en in de gang, over testen en quarantaines. Toch besloten mijn kind naar school te laten gaan, zonder mondkapje. Na de ochtend kwam hij thuis en vertelde dat hij er gevraagd was (ook door andere kinderen, en een overblijf moeder) waar zijn mondkapje was? Ik heb hem gevraagd wat hij daarvan vond en gaf mij als antwoord het toch erg ongemakkelijk te vinden dat hij blijkbaar een uitzondering was dat hij hem niet op had. Ik vroeg hem wil jij zelf dan liever een mondkapje mee? Ja liever wel! Vindt je het niet vervelend dan zo’n mondkapje dragen? Ja, dat wel, maar ik vind het heel ongemakkelijk als iedereen er naar gaat vragen. Nadat ik hem mijn mening heb gegeven ( dat ik mondkapjes onzin vind en niet gezond) is hij de middag naar school gegaan met een ( papieren) mondkapje (omdat je daar meer lucht door krijgt dan de geweldige hippe stoffen) en heb hem gezegd dat ik wil dat als hij buiten is, deze direct afdoet, omdat frisse lucht veel gezonder is.
De volgende dag had ik een gesprek met de directie aangevraagd. Toen ik het plein op liep zonder mondkapje, langs alle ouders buiten in de frisse lucht met mondkapje, kwam er direct een gespannen leerkracht op mij af in paniek omdat er een mogelijke “Corona” moeder zomaar het plein op liep. Nadat ik hem heb verteld dat ik een afspraak had mocht ik een formulier bij de ingang intekenen met mijn gegevens dat ik IN de school ben geweest en mocht ik doorlopen. Ik had het gesprek goed voorbereid, niet in de aanval, maar mijn enorme zorgen geuit met betrekking tot de regels van de overheid, maar ook over de nieuwsbrief van school waarbij ik mijzelf afvroeg of het welzijn van de kinderen nog in acht worden genomen en waar de grens ligt van de school? Wanneer is het genoeg? Ik hoop dat jullie mij gerust kunnen stellen heb ik er nog aan toegevoegd. Maar tijdens het gesprek zakte de moed mij al in de schoenen. We moeten ons aan de regels houden en anders een boete en schoolsluiting enz enz. En ….Ik moet ook mijn personeel beschermen!!!(???)
Onze kinderen (deze ervaring heb ik ook al gehad met oudste zoon op middelbare school afgelopen zomer toen de jongeren gezien werden als coronabom verspreiders) worden gezien als een soort coronawezenverspreiders. Ik heb je niet gerust kunnen stellen denk ik , vroeg hij toen ik op stond. Nee eigenlijk niet was mijn antwoord en zo ben ik vertrokken. Ik had ook niet echt anders verwacht. Maar toch heb ik er een goed gevoel over, al denkt hij er maar over na dan heb ik al iets bereikt. Vandaag een mail gestuurd naar beide scholen van mijn kinderen waarin ik bevestigd wil hebben dat er geen gegevens gedeeld worden met GGD bij bronnen contact onderzoeken. En dat zal ik ook doen op het moment dat er getest moet worden of gevaccineerd, stapje voor stapje, afwachten en erbovenop zitten.
