ZEG ROTKAPJE, WAAR GA JE HEEN?

Regelmatig zullen wij columns en artikelen plaatsen die door diverse schrijvers speciaal voor de stichting geschreven worden.

De eerste is van Tabitha van Wieren:

ZEG ROTKAPJE, WAAR GA JE HEEN?

Je maakt mij zo alleen, zo alleen.
Al enkele maanden kom ik jou dagelijks tegen.
Binnen, buiten, in de supermarkt, tijdens mijn werk en ook in het bos.
Steeds vaker zie ik jou ook op de grond liggen; in de vrije natuur.
Je maakt me droevig, je maakt me boos.

In een verscheidenheid aan kleuren en patroontjes zie ik je voorbijlopen.
Ik wil je negeren.
Ik wil je vertellen dat ik jou haat.
Jij confronteert mij dagelijks met de waanzin waarin onze maatschappij zich momenteel bevindt.
Jij ontneemt mij het zicht op mijn medemens.
Jij maakt mij tot een uitzondering.
Ik ben jou dus behoorlijk zat.

Want weet je.
Jij, Rotkapje, bent niet slechts een lapje stof.
Je bent er niet “maar voor even”.
Nee, jij vertegenwoordigt angst.
Je brengt verdeeldheid en uitsluiting.
Je drijft een wig tussen mensen.
Je anonimiseert jouw drager; de goedgelovige mensheid.
Jij maskeert jonge mensen.
Jij maakt jongeren schuw
en ouderen droef.

Jij verbergt de glimlach,
maakt korte metten met een vriendelijk gebaar.
Belemmert gesprekken.
Jij, Rotkapje, haalt de liefde uit de maatschappij.

Je ontneemt schoolgaande kinderen en jongeren hun vrije adem.
Maakt ze monddood.
Ontneemt ze hun menselijkheid, hun “zijn”.
Ook al is het slechts op de gang.
Jij verdient geen enkele aandacht.
De gevolgen van jouw aanwezigheid zijn te groot.
Voor de mentale en de fysieke gezondheid van jouw drager.

Jij bent er niet voor even,
jij bent er al te lang.
Velen lijken jouw aanwezigheid al normaal te vinden en dragen je overal mee naar toe.
Onder hun kin, onder hun neus of, zeer onhygiënisch, verfrommeld in hun broekzak.

Je lijkt goed te integreren.
Velen lijken jou niet eens meer op te merken.
Maar je bent niet normaal.
Allesbehalve.
Je bent een rot kapje.
Met verstrekkende gevolgen.
Daarom de vraag:

Zeg Rotkapje, wanneer ga je heen?
Je maakt velen zo alleen.
Wanneer ga je je grootmoeder weer eens koekjes brengen?
Zonder kap.
Grootmoeders houden niet van kapjes.

Jij, Rotkapje bent de wolf in schaapskleren.

Tabitha van Wieren